-
1 hono|r
Ⅰ m (G honoru) 1. sgt (poczucie godności) honour GB, honor US- plama na honorze a stain on one’s/sb’s honour- był złodziejem, ale złodziejem z honorem he was a thief, but an honourable one2. (zaszczyt) honour GB, honor US- to prawdziwy honor gościć pana u nas it’s a great honour to have you as our guestⅡ honory plt 1. (oznaki hołdu) ceremony U, honour U GB, honor U US- przyjmować kogoś z należnymi honorami to receive sb with all due ceremony- oddawać/oddać honory wojskowe to salute sb- pochowany z honorami wojskowymi buried with full military honours2. Gry honours GB, honors US■ na honor! przest. (upon) my word! przest.- ten obraz wisi na słowo honoru that picture is hanging by the skin of its teeth- punkt honoru point of honour- pełnić honory domu książk. to do the honours- swoim zachowaniem szargasz honor rodziny książk. your behaviour is a disgrace to the family- unieść się honorem (poczuć się urażonym) to take offence; (postąpić szlachetnie) to behave honourably, to do the honourable thing- wyjść z honorem to emerge with one’s honour intact- wycofać się z honorem (z umowy, zobowiązania) to back out without losing face; (w konflikcie) to retreat with honour, to make a. beat an honourable retreat- czy mam honor z…? książk. przest. do I have the honour of addressing …?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > hono|r
-
2 honor
honour (BRIT), honor (US)- honory* * *mi1. (= godność osobista) honor; self-respect, face; na mój honor przest. (= słowo daję) upon my honor; punkt honoru point of honor; słowo honoru one's word of honor; to sprawa mojego honoru my honor is at stake; unieść się honorem to take offense; wyjść z honorem save face.2. karty honor.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > honor
-
3 un|ieść
pf — un|osić impf (uniosę, uniesiesz, uniósł, uniosła, unieśli — unoszę) Ⅰ vt 1. (podnieść, wznieść) to raise- uniósł rękę na pożegnanie he raised a hand in farewell- uniosła głowę znad książki she looked up from her book2. (dźwignąć) to lift- nie mógł unieść walizki he couldn’t lift the suitcase3. książk. (przemieścić) woda uniosła za sobą most the water swept the bridge away- wiatr unosi tumany kurzu the wind is raising clouds of dust4. przest. (zagarnąć) to carry (away)- unieśli rannych z pola bitwy they carried the wounded from the battlefieldⅡ unieść się — unosić się 1. (podeprzeć się) to rise- unieść się z krzesła to rise from a chair2. (podnieść się, zostać uniesionym) to be raised, to go up- kurtyna uniosła się w górę the curtain went up3. (wzbić się) to soar, to sail (up)- balon uniósł się wysoko the balloon sailed high in the air4. książk. (stracić panowanie nad sobą) to get carried away; (zirytować się) to lose one’s temper- uniósł się ambicją/honorem his ambition/sense of honour got the better of him- łatwo się unosi s/he’s easily excitable5. przen. (wisieć) (w powietrzu) to hover, to hang; (na wodzie) to float- nad łąkami unoszą się mgły fog hangs over the fields6. przen. (o zapachu) ≈ to waft; to linger- w powietrzu unosił się smród pleśni there was a mouldy smell in the airThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > un|ieść
-
4 unosić
impf ⇒ unieść* * *(głowę, rękę) to raise; (o rzece, wietrze) to carry off lub away* * *ipf.1. (= podnosić) lift, raise.2. lit. (o wietrze, rzece itp.) (= porywać) carry away l. off, sweep away l. along.3. lit. unosić kogoś (w dal) (= zabierać) (o pojeździe, wierzchowcu) carry sb away.ipf.2. (= być podnoszonym) rise, be raised; ( o kurtynie) be drawn up.3. (= wznosić się) ( o samolocie) rise l. fly into the air, soar; (o dymie, kurzu) rise.4. (= irytować się) be vexed l. aggraviated l. irritated; unosić się gniewem fly into a rage; be transported with anger; ( emocjami) vibrate ( czymś with sth); unosić się honorem, dumą be too proud (to do sth); nie unoś się! calm down!, take it easy!, don't get excited!5. (= utrzymywać się na pewnej wysokości) float, drift, hover; unosić się na wodzie/w powietrzu float l. drift in the water/in the air; unosić się na wietrze blow in the wind; ( o helikopterze) hover.6. (o zapachu itp.) (= rozchodzić się) rise, spread.7. lit. (= zachwycać się) rave (nad kimś/czymś about sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > unosić
-
5 unosić
unosić w górę hochheben;unosić się osoba sich aufrichten; sich erheben (z G von D); balon, dym aufsteigen, emporsteigen; kurtyna hochgehen; (rozgniewać się) zornig werden, sich aufregen;unosić się gniewem in Zorn ausbrechen;unosić się honorem seinen Stolz zeigen;unosić się opary, mgła schweben; zapach in der Luft hängen;unosić się w powietrzu in der Luft schweben;unosić się na wodzie auf dem Wasser treiben -
6 honor
przyjąć kogoś z \honorami jdn mit Ehren empfangen5) punkt \honoru Ehrensache fsłowo \honoru Ehrenwort ntunieść się \honorem sich +akk in seiner Ehre gekränkt fühlen
См. также в других словарях:
unosić się – unieść się honorem [dumą] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrażać się, reagować w sposób emocjonalny, czując się dotkniętym, urażonym w swojej ambicji, poczuciu godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś unosi się dumą z byle powodu.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
unieść się — honorem zob. honor 1 … Słownik frazeologiczny
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
unosić się — Unieść się honorem zob. honor 1 … Słownik frazeologiczny
unosić się — I – unieść się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do człowieka: przemieszczać swe ciało do góry, wzwyż, podnosić je w górę z pozycji leżącej, siedzącej; dźwigać, podciągać, wspinać się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
duma — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dumamie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poczucie własnej godności i wartości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duma narodowa, rodowa, szlachecka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
honor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. honororze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobra reputacja, dobre imię, poczucie dumy i godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczucie honoru. Człowiek honoru.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ambit — m IV, D. u, Ms. ambiticie 1. lm M. y archit. «wąskie przejście wokół prezbiterium, zwykle na przedłużeniu naw bocznych, charakterystyczne dla kościołów romańskich i gotyckich; obejście, krużganek wokół dziedzińca klasztornego» Ambit katedry. 2.… … Słownik języka polskiego
honor — 1. Unieść się, ująć się honorem «czując się urażonym w swej godności, postąpić tak, jak wskazuje honor, ambicja, a nie rozsądek»: (...) nie chciała być ciężarem w domu, gdzie nazywano ją darmozjadem, uniosła się honorem i uciekła (...). H.… … Słownik frazeologiczny
